Σχέδια

Μια βρέχει μια λιάζει και αυτά μέσα σε διάστημα λίγων ωρών. Εκεί που λες θα κάτσω μέσα δε γαμιέται, τσουπ να τος ο ήλιος πάνω από το κεφάλι μου. Το χειρότερο είναι ότι σε βάζει σε σκέψης ‘να κάνω τι βόλτα μου τελικά ή θα με πιάσει πάλι στο δρόμο;’ Αυτό είναι το λιγότερο μιας και αν δε πηγαίνω πάνω κάτω σα το τρελό με τη μηχανή δε χάλασε και ο κόσμος. Πέρα όμως από τις βόλτες έχω να κάνω και μια βόλτα μέχρι τα Χανιά και δεν λέει να με πιάσει η βροχή στο δρόμο. Αλλα έλα που πρέπει μέχρι την Παρασκευή να είμαι εκεί.

Μετά έχω και όλους γύρω μου να μου λένε να μπω σε ένα πρόγραμμα. Τα κλασσικά να πάρω το γαμώ πτυχίο, να πάω να κάνω το φαντάρο, να κόψω τις μαλακίες με τη μηχανή και να σοβαρευτώ γενικά. Πάλι καλά που δε μου λένε να παντρευτώ και να κάνω παιδία. Προφανώς τους φαίνομαι μικρός ακόμα τι να πω.

Πώς να γίνουν όμως όλα αυτά εγώ δε μπορώ (δε θέλω κιόλας ώρες ώρες) ή κατά περιπτώσεις δε με αφήνουν οι καταστάσεις να φτιάξω ένα πρόγραμμα μεγαλύτερο των δυο ημερών. Τα γαλατά έχουν μεγαλύτερα σχέδια από εμένα. Αυτά ξέρουν τουλάχιστον τι θα κάνουν για τις επόμενες τέσσερις μέρες.

Έτσι έχουν τα πράγματα τις δουλείες μου στα Χανιά δε γαμιέται θα τις κάνω μόλις φτιάξει ο καιρός. Του πούστη δε θα βρέχει και όλη την ώρα. Έτσι θα πιω ένα ποτήρι γάλα (έτσι για να του χαλάσω τα σχέδια) και μιας και τώρα δε βρέχει θα πάω μια βόλτα για να πάρω λίγο αέρα.

Φθινοπωρινά μηνύματα

Σήμερα ευτυχώς μέχρι αυτή την ώρα που γράφω ο καιρός δεν μας τα χάλασε (τώρα έβαλε και ψιχαλίζει). Έκανα τη βόλτα μου με την Κορινα ήπια των καφέ μου. Οταν γύρισα βέβαια έπαιξαν τα νεύρα μου με την ΕΡΤ. Αλλα δυο σνίτσελ και μια τηγανιά πατάτες μετά ευτυχώς ηρέμησα. Άλλη μέρα θα χώσω για τους άχρηστους εκεί. Για σήμερα λέω να αφήσω τα πεζά και να ασχοληθώ με κανένα ποίημα.



Η ηρεμία τ’ απόβροχου έχει μείνει
στη στάλα ενός κλαδιού, κι η ανατριχίλα
συλλογισμούς για το χειμώνα δίνει.
Φεύγουν με το νοτιά τα ξερά φύλλα.

Μέρες του Οκτώβρη εδώ, στην εξοχή
τραγούδια στα νερά, χρώμα στα δάση
και μόνη ανησυχία, με τη βροχή,
η ιδέα του χωρισμού μην ωριμάσει,

κι έτσι τ’ αχνάρια της επιστροφής
στις ριγηλές μήπως χαθούν εσπέρες…
Έρχονται τώρα οι ώρες της σιωπής
και τ’ άσπρα μικρά σύννεφα φοβέρες.

Καλό βράδυ

I’m only happy when it rains.

Τι καλύτερο από το να έρχεσαι σπίτι σου μετά από καιρό. Να έχεις τη μαμά σου να σου μαγειρεύει. Να βρίσκεις καθαρά ρούχα και το δωμάτιο σου συγυρισμένο χωρίς να κάνεις εσύ τίποτα. Μέσα σε όλη αυτή την ευτυχία και ενώ καθόμουν στον υπολογιστή συμβαίνει ότι χειρότερο για ένα μηχανόβιο, χαλάει ο καιρός.

Εκεί που θα περίμενε κανείς (ακόμα και εγώ να σας πω την αλήθεια) να αρχίσω τα μπινελίκια, εγώ απλά το απολάμβανα. Πήρα το καφεδάκι μου έβαλα μουσικούλα και βγήκα στο μπαλκόνι. Βλέπεις εδώ κάτω είχαμε να δούμε βροχή από των Απρίλη. Πάντα απολάμβανα τη μυρωδιά του βρεγμένου μετά από καιρό χώματος. Όμως λόγο της λατρείας μου για τις μηχανές και μιας που πάντα κάτι θα είχα να κάνω την ώρα που έβρεχε δε με άφηνε να χαρώ τη βροχή όπως παλιά. Ειδικά τα πρώτα χρόνια που οδηγούσα πόσες φορές είχα πάει στο μάθημα να στάζω από πάνω μέχρι κάτω ούτε που θυμάμαι. Γι αυτό ήρθε και η μάνα μου και κοίταζε των τρελό που καθόταν χαλαρός στο μπαλκόνι και γύρω του να ρίχνει καρέκλες.

Εντάξει να σας πω την αλήθεια πλέον με το να έχω μπουφάν καλό και παντελόνι, που να κρατάει περισσότερο νερό έξω από ότι μέσα, μια χαρά την έβγαζα με τη βροχή όταν οδηγούσα. Μη σας πω ότι το απολάμβανα κιόλας μιας και βλέπεις και το πόσο καλώς οδηγός είσαι. Είναι και το γεγονός ότι έχω πλέον βραχεί τόσες φορές που δε μου λέει κάτι μια φορά παραπάνω. Αλλά έτσι το να κάτσω να χαζεύω τι βροχή είχα πολλά χρόνια να το κάνω.

Καλά ήταν να μη μας γίνει και συνήθεια όμως άντε να σταματήσει λίγο η βροχή (ξανά ξύπνησε ο στραβωμένος μηχανόβιος μέσα μου) να κάνω και καμία βόλτα γιατί πολύ έκατσα μέσα. Έχω και την Κορίνα (η τελευταία μου μεγάλη αγάπη είναι αυτή)από κάτω και παραπονιέται. Δεν έχω δική της Φώτο αλλά θα βάλω μιας ξαδέρφη της και σύντομα θα βάλω και τη δικιά μου κούκλα.

Αλληλούια

Πάντα το ήξερα, αν και το αρνιόμουν κατά καιρούς, πως είμαι και εγώ ο κλασικός έλληνας. Που όλα του φταινε με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος, που νομίζει ότι είναι καλύτερος από πιλότο της φόρμουλα 1 και που τα αφήνει όλα για την τελευταία στιγμή.

Εντάξει δεν έχω όλα αυτά τα κακά, μιας και δεν πιστεύω ότι είμαι πιλότος της φόρμουλα (όμως είμαι λίγο καλύτερος από τον Valentino Rossi των πρωταθλητή του moto GP). Έχω όμως το κακό να τα αφήνω όλα για την τελευταία στιγμή. Ενώ είχα μπροστά μου 6 μήνες για να γράψω μια εργασία που σχετική με την πρακτική μου, και την οποία έπρεπε να την παραδώσω τελειώνοντας την πρακτική, εγώ την ξεκίνησα δυο μέρες πριν τελείωση η προθεσμία που είχα.

Έτσι λοιπόν πανικόβλητος ξεκίνησα να γράφω και να γράφω για το ευρυζωνικό ιντερνετ και για τον εξοπλισμό που χρειάζεται. Και ενώ εγώ έβγαζα τα γαλαζοπράσινα ματάκια μου μπροστά απο ένα pc η σελίδες δεν γέμιζαν. Κάτι έπρεπε να κάνω και γρήγορα. Εκεί πάνω στην απελπισία μου να μπροστά μου η λύση. Η λύση με ένα πανέμορφο όνομα VERDANA. Με το ίδιο μέγεθος γραμματοσειράς πιάνει το τριπλάσιο χώρο και χωρίς να μπορεί να σου πει κανένας τίποτα. Μιας και το μέγεθος των γραμμάτων είναι όπως μου είπαν δε μου είπαν για το πως θα είναι τα γράμματα.

Μετά απο αυτό το μικρό διάλειμμα επιστρέφω πάλι στην εργασία μου. Γιατί όσο μεγαλύτερη και αν φαίνετε η γραμματοσειρά απο μόνη της δε θα γράψει την εργασία για μένα. Και αν μπορεί κανένας να βοηθήσει το e-mail μου είναι στη διάθεση σας. ‘Ευρυζωνικός εξοπλισμός παροχέων υπηρεσιών ADSL’ είναι το θέμα περιμένω αλλά γρήγορα. Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Ακουω την αγαπη (αν και όχι τόσο καλά τελευταία)

Διακοπές στο χακί.

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε ο καιρός. Σαν να ναι χθες μου φαίνετε που ερχόμουν στα Χανιά για πρώτη φορά (σαν φοιτητής) και τώρα έχουν περάσει 6 γεμάτα χρόνια. Έπρεπε να φύγει το αδερφάκι μου για φοιτητής για να συνειδητοποιήσω πως πέρασε ο καιρός. Όταν έφυγα εγώ αυτό πήγαινε ακόμα στο δημοτικό και τώρα είναι σχεδόν ένα μπόι με εμένα. Τώρα έχει φτάσει η ώρα της κρίσης για εμένα. Γιατί πλέον είμαι σε μια ηλικία που δε μπορώ να επιβαρύνω άλλο τον πατέρα μου οικονομικά. Όχι δε μπορώ δε θέλω να τον επιβαρύνω. Με τον καιρό απέκτησα και συνείδηση (αυτό είναι το τίμημα που πληρώνω για το συκώτι που χάλασα με τα ξύδια τόσα χρόνια μου φαίνετε :p)
Έτσι κοιτάζω τη επιλογές έχω μιας και ο τελευταίος χρόνος δεν ήταν τόσο καλός μαζί μου. Ειδικά όσων αφορά τη σχολή μου εκεί που υπολόγιζα να έχω τελειώσει από το Φλεβάρη που μας πέρασε, έφτασε Οκτώβρης και χρωστάω ακόμα αρκετά μαθήματα για πτυχίο. Το ένα θετικό είναι ότι τελείωσα με την πρακτική μου και η πτυχιακή είναι μια εβδομάδα δουλεία αν βάλω τον κώλο μου κάτω. Όμως τώρα έχασα ένα καλό εισόδημα από την πρακτική και ψάχνοντας για κάποια άλλη δουλειά έχουν αρχίσει όλο και περισσότεροι να μου λενε να φύγω φαντάρος.
Είμαι λοιπόν αυτές της μέρες σε μια κατάσταση που ζυγίζω τα πράγματα (όλα εκτός από εμένα μιας και με έχει πιάσει μια τρελή όρεξη τελευταία και δεν ρισκάρω να δω κανένα περίεργο νούμερο στη ζυγαριά). Αν βρω δουλειά εννοείτε πως δεν το κουνάω ρούπι από τα Χανιά μια χαρά τα περνάω εδώ(καλόμαθε η γριά στα σύκα που λενε και στο χωριό μου). Αλλά αν δε βρω πρέπει να μαζεύω τα μπογαλάκια μου να χαιρετάω φίλους, εχθρούς και ανθρώπους που αν και χαθήκαμε εγώ ακόμα θέλω να προσπαθήσω να κρατήσω κάποια επαφή φεύγοντας. Και να παω πίσω στο σπίτι μου μαζί με το μπαμπά και τη μαμά έως ότου με καλέσει η μαμά πατρίδα.
Για να παω και εγώ όπως και πολύ πριν από εμένα για να χάσω ένα χρόνο από τη ζωή μου πηγαίνοντας από ξερονήσι σε ξερονήσι μέχρι την ώρα που θα βρεθεί κάποιο βύσμα να με φέρει και εμένα στον τόπο μου. Κάνοντας το μαλάκα στις εντολές του κάθε καραβανά και όντας αναγκασμένος να χαιρετάω στις παρέλασης το κάθε κοματοσκυλο μιας και λόγο ύψους σιγά μην με αφήσουν να λουφάρω πρώτη σειρά θα με έχουν. Το χειρότερο είναι πως θα έχω 18χρονα μαλακισμένα από τις στρατιωτικές σχολές που θα πρέπει να υπάκουω. Εκεί πιστεύω πως θα δοκιμαστή η ψυχραιμία μου.
Γι αυτό λοιπόν οποίος από εσάς που αφιερώνετε λίγο από το χρόνο σας για να διαβάζετε αυτά που γράφω, μου έχετε καμία καλή δουλειά ή κανένα γερό βύσμα στο στρατό. Εδώ είμαι περιμένω αν βρεθεί κάτι σχετικό με τα ηλεκτρονικά μην πανε τσάμπα και τόσα χρόνια σπουδών. Α και θα ήθελα να αποφύγω το ναυτικό. Αυτά τα άσπρα που φοράνε λιγάκι πούστικα μου κάνουν. Να περνάτε καλά και ελπίζω πως θα γράφω πιο συχνά πριν παω στα σύνορα.