Απονενοημένο post

Γιορτινές ημέρες χαρές και πανηγύρια επιτέλους στα χώρια μου. Απο κανενός μυλοποταμιτη το δε μυαλό δε πέρναγε πως θα έπρεπε να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας ένα από τα πιο ‘γαλάζια παιδία’ που είχαμε στη διάθεση μας για να σταματήσουν να ασχολούνται μαζί τους τα κανάλια. Έτσι μετά από ένα μήνα όπου η περιοχή του άνω μυλοποταμου θύμιζε εργοστάσιο της “creta farm” μπορείς πλέον να κυκλοφορήσεις ελεύθερα και να μην σου μυρίζει χοιρινό.
Αυτό μπορεί να έδωσε την ευκαιρία στους ζωνιανους (μιας και αυτοί ήταν οι σταρ της περιοχής) να σχεδιάσουν τις καλλιέργειες της ερχόμενης άνοιξης. Έχει όμως καταφέρει να φέρει εμένα στα όρια μου. Γιατί δε γίνετε με το που θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος που έχει το Μπαμπινιώτη κουμπάρο, και του σφυρίζει πως τον όρο ‘απονενοημένο διάβημα’ που έχει στο λεξικό του, έχει πολύ καιρό να τον ακούσει στην τηλεόραση να την τρωμε στη μάπα τώρα δυο εβδομάδες. Καλά εντάξει το δέχομαι να το ακούσω από κάποιους που όταν ήταν νέοι δημοσιογράφοι την άκουγαν συνέχεια την φράση. Αλλά όχι από τα τσουτσέκια που μέχρι χθες έτρεχαν πίσω από το Καρβελα για μια δήλωση σχετικά με την κόντρα του με το Λαζόπουλο.
Τους βλέπεις στην αρχή διστακτικούς σου λέει ‘να το πω να μην το πω;’, ‘πως θα ακουστεί;’ τελικά την πρώτη φορά το ξεστομίζουν με δισταγμό. Αναρωτιούνται ‘το είπα καλά δε το είπα καλά;’ μόλις διαπιστώσουν πως ο δημοσιογράφος με τα περισσότερα γαλόνια δεν έχει στραβομουτσουνιάσει παίρνουν τα πάνω τους. Εκεί είναι που αρχίζει το σόου. Πως είναι ένα μικρό παιδί που πήρε ένα καινούργιο παιχνίδι, έτσι και αυτοί τώρα που πήραν το κολάι μπορεί να το πουν και τρεις φορές μέσα στην ίδια πρόταση. Για όλα αυτά τώρα δε μπορείς να πεις ότι φταίει ο δημοσιογράφος. Αυτός τη δουλεία του θέλει να κάνει όσο καλύτερα μπορεί. Αφού ακούει την Τρεμη να το λεει έτσι, έτσι είναι και το σωστό. Τι και αν αυτός θα έλεγε ‘ο πρώην γενικός γραμματέας το υπουργείου πολιτισμού φούνταρε από τον τέταρτο’. Τι και αν και εγώ θα προτιμούσα να το ακούσω αυτό. Δεν έχει καμία σημασία. Τι θέλουμε εμείς αλλά πως θα καταφέρει να έρθει αυτός στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς λέξεις.
Αλλά για όλα αυτά δε φταίει κανένας άλλος από τα ‘γαλάζια παιδία’. Τόσα χρόνια στην απέξω τους είχαν και τώρα θέλουν και αυτοί να φάνε λιγάκι. Έλα όμως που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Όταν είσαι τόσα χρόνια στη νηστεία δε πέφτεις μετά με τα μούτρα στο πατσά, φυσιολογικό είναι να μην αντέξει ο οργανισμός σου. Πήγαν όλοι τους τώρα να φανέ με τόσα κουτάλια και τους βλέπεις μέσα σε κοντά τέσσερα χρόνια πόσους έχουμε χάσει. Καλά δεν πέθαναν όλοι τους αλλά ένας ένας χάνουν τη θέση τους και φτου και απ την αρχή στη νηστεία. Μα καλά δεν παίρνουν παράδειγμα από τους πασοκους. Δε μπορώ να θυμηθώ εγώ κυβέρνηση του πασοκ με τόσα πολλά σκάνδαλα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Παιδία καλή η μάσα αλλά θέλει και ένα μέτρο. Σιγά σιγά όλοι θα φάτε και αν συνεχίσει με αυτά τα μυαλά ο Γιωργάκης και της άλλες εκλογές πάλι εσείς θα τρώτε. Που θα πάει θα δυναμώσουν και τα δικά σας στομάχια. Δεν είναι δουλεία να πηδάτε από τα μπαλκόνια. Λυπηθείτε με δε ξέρω αν θα αντέξω να ακούω και για αλλά απονενοημένα διαβήματα. Μένω και εγώ στον τέταρτο και είναι κρίμα να πάω έτσι.
Αυτά τα λίγα για σήμερα. Καλή χρονιά να έχουμε και εύχομαι το 2008 να είναι καλύτερο για όλους μας και με το νέο έτος εδώ θα είμαστε πάλι να τα ξαναπούμε.

Ladies and gentleman the Doors

Παγκράτι-Κολιάτσου

Πάλι πίσω στο Ηράκλειο, πως αλλιώς θα γινόταν γιορτές έρχονται. Εντάξει το παραδέχομαι δεν ήρθα μόνο επειδή έφτασαν τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή το στομάχι μου έπιασε πάλι πλάτη. Όποτε τι καλύτεροι ευκαιρία από τις γιορτές για να επιστρέψω σπίτι και να γεμίσω το στομάχι μου. Τόσα γλυκά τόσα διαφορετικά φαγητά. Αν δε το έχω πει έχω και πατέρα σεφ οπότε καταλαβαίνετε τη όργια έχουν να γίνουν πάλι φέτος πάνω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ακόμα δε πρόλαβα να κλείσω μια μέρα εδώ και δοκίμασα το χοιρινό που θα κάνει παρέα στη γαλοπούλα αύριο (εντάξει πέρασε το τεστ).
Έτσι λοιπόν να μαι πάλι εδώ!!! Η μάνα μου προσπαθεί να θυμηθεί από ποτέ έχει να με δει να έρχομαι τόσο συχνά σπίτι μου, και εγώ προσπαθώ να σκεφτώ πως θα καταφέρω να χωρέσω ανάμεσα στους καλό γυμνασμένους μου κοιλιακούς όλα αυτά που βλέπω να ετοιμάζουν στο διπλανό δωμάτιο. Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω μόνο να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα. Καλή όρεξη, καλά να περάσουμε ότι κι αν κάνουμε. Προσεκτικά με την οδήγηση και το ποτό (και τα λέω εγώ που οδηγάω και πίνω, γρήγορα και πολύ) Ελπίζω πως θα τα ξανά πούμε πριν την πρωτοχρονιά οπότε αφήνω για τότε τις υπόλοιπες ευχές μου. Όσον αφορά τον άγιο Βασίλη δεν είναι ανάγκη να τον περιμένουμε από την καμινάδα τη της έχουμε της πόρτες.

Κι αν χιονίζει και αν βρέχει…

Άλλο ένα γαλατάκι ολοκλήρωσε με επιτυχία το σκοπό του και για άλλη μια φορά εμένα τα μεσοπρόθεσμα σχέδια μου άλλαξαν. συνηθισμένος πια δεν έδωσα και τόση σημασία. Έχει σταματήσει να με εκπλήσσει πια η όλη κατάσταση. Μέσα σε όλα αυτά ένας πρώτος ξάδερφος μου αποφάσισε να κάνει μέσο-μακροπρόθεσμα σχέδια και να αρραβωνιαστεί. Οπότε δεν ήταν δυνατο να μην έρθω.
Μετά από μέρες διαβουλεύσεων με την μητέρα μου έτσι ώστε να με πείσει να έρθω με το λεωφορείο, ξημέρωσε Κυριακή. Πήρα και εγώ το Κορινάκι μου και ετοιμάστηκα για να φύγω. Τι και αν έβρεχε. Εγώ μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχω δε μπορώ τα λεωφορεία με πιάνουν η αγοραφοβία μου. Αυτοκίνητο δε θέλω να πάρω, γιατί μέσα σε αυτά τα σιδερένια κουβαδάκια με πιάνουν τα κλειστοφοβικά μου. Τι μας μένει τότε;;; Το Κορινάκι.
Ντυμένος απ την κορφή ως τα νύχια με ότι εξοπλισμό για τη μηχανή που έχω αγοράσει είμαι έτοιμος με το που βλέπω την πρώτη ακτίνα του ηλίου να ξεκινήσω. Εντάξει ήμουν πολύ αισιόδοξος πιστεύοντας πως μια ακτίνα έφτανε. Αλλα τι να κάνω έτσι είμαι εγώ αισιόδοξος και τρελός με της μηχανές ως τις τρίχες των μαλλιών μου που πέφτουν καθημερινά. Με το που έβαλα λοιπόν μπροστά το Κορινακι άρχισε πάλι να ρίχνει καρέκλες, αλλα πλέον είναι αργά για να γυρίσω πίσω.
Μιας και ο βρεγμένος τη βροχή δε την φοβάται, και εγώ έχω βραχεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία 7 χρόνια, ξεκίνησα για να βρω βενζινάδικο. Κυριακάτικα τώρα να βρεις βενζινάδικο είναι σαν να πιάνεις πεντάρι στο λόττο, δύσκολο μεν αλλα όχι ακατόρθωτο. Μέσα λοιπόν στη βροχή περνάω από το ένα μετά το άλλο τα βενζινάδικα χωρίς τύχη. Επιτέλους ένα ανοιχτό!!! ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΟΥΠΕΡ!!!!!!!!!!!! Όχι επειδή του τελείωσε αλλα επειδή αυτός επέλεξε να μην έχει στη δεξαμενή του.
Συνεχίζοντας λοιπόν το ψάξιμο, έχοντας πλέον διανύσει πάνω από 15 χιλιόμετρα μέσα στα χανιά ενώ βρέχει, βρίσκω μπροστά μου άλλο ένα ανοιχτό. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνεται και ένας βεδουίνος μπροστά σε μια όαση. Σε μια όαση όμως που ο καριολης που την έχει μιας και είναι ο μόνος ανοιχτός κυριακάτικα την βενζίνη την βαράει 11λεπτα πιο ακριβά από όλους τους άλλους. Οκ τι να κανείς, μόνο ο υπάλληλος ήταν εκεί τι να του πεις αυτού, τον αρραβώνα του ξαδέρφου σκέφτηκα έβαλα από εκεί.
Με γεμάτο ντεπόζιτο πλέον βγαίνω στον εθνικό ο Θεός να των κάνει. Τόσες λακκούβες και σαμαρακια δεν υπάρχουν σε όλες της εθνικές οδούς της Ευρώπης. Άσε την καταπληκτική ιδέα για την πανέμορφη αυτή μπόγια στα άκρα και τη μέση του δρόμου. Εντάξει μωρέ και τι έγινε που γλιστράει λίγο ποίος θα την πατήσει;;; Μετά μου λένε πάρε αυτοκίνητο τόσες πολλές μαζεμένες οδηγικες εμπειρίες δε μπορεί να στις δώσει ένα κονσερβοκούτι με τέσσερις ρόδες. Ούτε καλύτερο οδηγό σε κάνει ούτε πιο προσεκτικό όσον αφορά τους υπόλοιπους γύρω σου. Εκεί μέσα νιώθεις ασφαλής από όλους και από όλα, έως ότου τελικά καταλήγεις να σκοτώνεις μια πενταμελή οικογένεια πριν πέσεις πάνω στην κολώνα.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα ώρα για μια μπυριτσα στο Ηράκλειο πριν γυρίσω πίσω. Ελπίζω αυτή τη φορά με καλύτερο καιρό. Καλό βράδυ.