Έτσι που λετε χωρίς καλά καλά να το πάρω χαμπάρι μας τελειώνει και αυτό το καλοκαίρι. Και πάνω που παει να με πιάσει η μελαγχολία σκέφτομαι τι ακριβώς έκανα αυτούς τους τρεις μήνες αν μετρήσω στο καλοκαίρι και την εξεταστική. Εντάξει μπορεί να μην βγήκα από το νησί και φέτος. Ήταν φύση αδύνατο να φύγω μιας και πέντε μέρες της εβδομάδας δούλευα. Όντας όμως μόνος μου στο μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού είχα μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων. Μιας και εγώ δε θέλω και πολύ πολύ για να φύγω για οπουδήποτε χωρίς κανένα προηγούμενο σχεδιασμό.
Λοιπόν αρκέστηκα στης εξορμήσεις μέσα στην Κρήτη, προς τα νότια ως επί το πλείστον. Επισκέφτηκα λοιπόν για πρώτη φορά (και ντρέπομαι που το λεω ότι μόλις φέτος αξιώθηκα να παω) το κεδρόδασος και την αγαπημένη μου Σούγια όπου κάθε φορά που πηγαίνω περνάω καταπληκτικά. Όπως επίσης τα Φαλασάρνα για το κλασικό πλέον beach party και τον Κομό μιας και σαν παρέα το έχουμε καθιέρωση σχεδόν κάθε χρόνο να πηγαίνουμε τουλάχιστον μια φορά. Παραλίγο να ξεχάσω και την επίσκεψη μου τώρα το 15αυγουστο στην Ιεράπετρα που μετανιώνω για όσα κακά είχα πει για αυτή τα τελευταία χρόνια. Μιας και πέρασα τόσο καλά που ούτε στα καλύτερα όνειρα μου δε το περίμενα, όπως επίσης δε περίμενα να έχει τόσο πολύ κόσμο και τόσα αξιόλογα μαγαζιά για να βγεις το βράδυ. Όπως επίσης της συχνές επισκέψεις μου στο Ρέθυμνο μιας για να δω φίλους και το Ηράκλειο για να δει το στομάχι μου κάτι διαφορετικό από της κονσέρβες του κάμπινγκ (ειδικά αυτά τα ντολμαδάκια της θειας μου έμειναν αξέχαστα).
Ωραία με της εξορμήσεις έγραψε η Κορίνα (η μηχανή μου είναι αυτή για όσους δε το ξέρουν) δόξα το θεό αρκετά χιλιόμετρα ώστε να είναι έτοιμη για το επόμενο σέρβις της. Συνεχίζοντας τον απολογισμό θυμάμαι των κόσμο που γνώρισα φέτος. Γιατί δε φτάνει μόνο το μέρος για να περάσεις καλά πρέπει να είναι και κάποιος μαζί σου εκεί. Και φέτος πρώτη φορά που οι παρέα μου ήταν διαφορετική εκεί από ότι ήταν πριν να φύγω. Έτσι ενώ ξεκινούσα με δυο ή τρία άτομα καταλήγαμε να είμαστε πέντε ή ακόμα και δέκα έχοντας ξεκόψει τελικά από την αρχική μου παρέα. Καταφέρνοντας τελικά να γνωρίσω τόσο κόσμο όσο δεν είχα γνωρίσει τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα κόσμο με τον οποίο πέρασα και πολύ καλά και περιμένω πως και πως να ξανά βρεθούμε.
Τελειώνοντας θυμάμαι το καλύτερο κομμάτι του καλοκαιριού. Πως θα μπορούσε να περάσω καλά αν δεν υπήρχαν γυναίκες. Δε ξέρω ποιος Θεός με λυπήθηκε φέτος και πιστέψτε με αν μάθω ποιος είναι μια λαμπάδα στο μπόι μου (1.90 είναι αυτό δεν θα κάνω και λίγα έξοδα) θα την ανάψω. Έτσι λοιπόν ήταν οι πρώην που ήθελαν κάτι καλύτερο από τους νυν. Είχα τις νέες που γνώρισα στα κάμπινγκ που δεν βλέπω να ξανασυναντιόμαστε σύντομα. Να ναι καλά και η αδερφή ψυχή μου ο Σώτος που είχε έρθει με φίλες του από την Αθηνά φέτος (το μόνο που εύχομαι είναι να μην με κόλληση η κοπέλα αυτή με τους westlife γιατί μεταξύ μας πρώην μου μου έχουν κόλληση κατά καιρούς συγκροτήματα) και ταίριαξα πολύ καλά με μια από αυτές. Υπήρχε και μια παρ’ολιγον άτυχη στιγμή να μου φέρνετε τσιγάρα στης δικαστικές φύλακες Αλικαρνασσού (πρέπει επιτέλους να απαγορεύσουν στα ανήλικα να μπαίνουν στα μπαρ).
Έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά δε μπορώ να βρω ένα καλό λόγο για να μελαγχολήσω. Δε μπορώ να θυμηθώ καλοκαίρι τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια που να έχω περάσει τόσο καλά. Φόρτισα της μπαταρίες μου σε απίστευτα καλό βαθμό που πιστεύω είναι ικανές να με βγάλουν το χειμώνα που έρχεται. Όπως και με την πολύ πιθανή επίσκεψη μου στης κατασκηνώσεις του ελληνικού στρατού. Έτσι με μόνο λίγες μέρες να απομένουν πριν να αρχίσει η εξεταστική το μόνο που έχω να κάνω είναι να διαβάσω λιγάκι μπας και περάσω τίποτα και να ελπίζω πως αυτό το καλό καλοκαίρι θα είναι απλά μέτριο σε σχέση με όσα θα ακολουθήσουν.
Υ.Γ. αυτό γράφτηκε λίγο πριν τις πυρκαγιές αλλά με όλο αυτό το χαμό σήμερα αποφασησα να το σηκώσω. Με βαριά καρδιά μιας και τα τελευταία γεγονότα δεν ήταν ακριβώς το τέλος του καλοκαιριού που περίμενα.
