Αίματα πως είσαι μάγκας...

Δεν έχετε παράπονο μπορεί να μου πήρε λιγάκι παραπάνω από ότι υπολόγιζα αλλά το βρήκα το βιντεάκι που σας έλεγα χθες. Οχι τίποτα άλλο για να μη περάσετε για τρελό (επειδή τραγουδούσα Sakis) και να μη λέτε πως δε κάνω ότι λέω (εντάξει trying θα ετοιμάσω και την πρόσκληση σου :P )
Είναι ολόκληρο επεισόδιο στα πρώτα 5-6 λεπτά είναι η ατάκα που αναφερόμουν χθες. Αλλά γενικά τα σπάει το επεισόδιο. Σας αφήνω να το απολαύσετε...

Δυο μήνες μετά…

Μπράβο δε μπορώ να πω η μηχανή του χρόνου δουλεύει προς τα πίσω αλλά κάνει και θαύματα στο fast forward. Πέρασαν κιόλας δυο μήνες και λένε πως όταν δε περνάς καλά ο χρόνος κυλάει πολύ αργά. Αντίθετα θα μπορούσα να πω πως αυτοί οι δυο μήνες που πέρασαν αν και αρκετά δύσκολοι ούτε που τους κατάλαβα.

Το καλό όμως είναι πως αν και πέρασαν γρήγορα με άφησαν πολύ σοφότερο. Επιτέλους κατάλαβα πως κάποιοι από αυτούς που τους έδωσα πολλά στο παρελθόν τελικά δεν άξιζαν ούτε την καλημέρα μου. Ούτε μια ματιά στη μέση του δρόμου. Το θέμα μου όμως δεν είναι αυτοί που δεν άξιζαν. Αλλά όσοι που χωρίς να το περιμένω έγιναν κομμάτια για να βοηθήσουν. Που ανάμεσα σε όλα τα κουσούρια μου με ανέχτηκαν ακόμα και όταν τραγουδούσα τα all time classics του Sakis (ειδικά για αυτό τους ζητάω ειλικρινά συγγνώμη). Όπως επίσης και το επικό ‘αίματα πως είσαι μάγκας’. Καλά δεν είμαι τελείως τρελός ένα επεισόδιο του σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς είχα θυμηθεί τότε. Τι και αν μου είπε πως δεν έκανε τίποτα αυτό το τίποτα είναι που με κάνει να τους ευχαριστώ.

Τελικά είδατε όλα για καλό γίνονται. Εγώ ανακάλυψα με ποίους πρέπει να ασχολούμαι από εδώ και πέρα και δε μπορεί κάποιος που με άκουσε θα με ανακαλύψει και εμένα. Με βλέπω ντουέτο με την Παπαρίζου του χρόνου στο REX. Όποτε κανονίζουμε να σας κρατήσω και κανένα καλό τραπέζι. Αυτά και για σήμερα λοιπόν καλό βράδυ να έχουμε γιατί το ξενυχτήσαμε πάλι σήμερα.

Υ.Γ. Έψαξα να βρω το επεισόδιο που σας έλεγα αλλά δυστυχώς μόνο δυο ώρες έχασα. Αλλά μόλις το βρω να είστε σίγουροι πως θα το ανεβάσω.

Face a la mer

Είπα να μη σας κουράσω εγώ με προβλήματα. Αλλά να σας χαλαρώσω με ένα τραγουδάκι



Υ.Γ. Trying που θα πάει θα απαντήσω στη πρόσκληση λίγη υπομονή :P

Η μηχανή του χρόνου

Μετά απο πολλά χρόνια προσπαθειών επιτέλους τα κατάφερα. Εκεί που άλλοι απέτυχαν εγώ είμαι την ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως κατασκεύασα τη πρώτη χρονομηχανή. Σάββατο πρωί είμαι 25 κοντοζυγώνοντας τα 26 και Σάββατο βράδυ είμαι 18.

Όλα είναι πολύ απλά. Ούτε περίπλοκα μηχανήματα χρειάστηκαν ούτε μεγάλες ποσότητες ενέργειας καταναλώθηκαν και κανένας (η τουλάχιστον σχεδόν κανένας) δεν έπαθε μεγάλο κακό. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένα φορτηγάκι. Ναι καλά ακούσατε ένα φορτηγάκι. Η διαδικασία είναι απλή θα σας την εξηγήσω τώρα αμέσως, απλά θέλω να σας πω ότι δε τη συνιστώ σε κανένα να τη δοκιμάσει. Επίσης η χρονομηχανή λειτουργεί μόνο αν είσαι φοιτητής.

Ωραία λοιπόν να ξεκινήσω. Χρειάζεστε χαρτοκουτες, κολλητική ταινία, ένα φορτηγάκι και πολύ υπομονή. Πακετάρετε όλα τα υπάρχοντα σας μέσα στις χαρτοκουτες τις κλείνετε με την ταινία και στη συνέχεια τις φορτώνετε στο φορτηγάκι. Λίγη προσοχή θέλω να δώσετε σε αυτό το σημείο τις διαδικασίας , φορτηγάκι το οδηγείτε στο πατρικό σας. Ναι καλά ακούσατε.

Αυτά τα απλά βήματα έκανα και εγώ το Σάββατο που μας πέρασε και για άλλη μια φορά αισθάνομαι πως έγινα 18. Με τη μόνη διάφορα πως η μακριά χαίτη που κοσμούσε το κεφάλι μου όταν ήμουν 18, δεν είναι στο κεφάλι αλλά κάθετε στη βιβλιοθήκη ένα μέτρο πιο δεξιά, όμως κάθομαι τώρα, απο ότι ήταν 7 χρόνια πριν. Αλλά όπως και σε όλα τα ταξίδια στο χρόνο υπάρχουν απώλειες.

Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε δε χρειάζεται να σας τα πω. Ξέρετε όλοι σας πως είναι να μένεις με τους γονείς σου και αρκετοί ξέρετε πως είναι να μένεις και μόνος σου. Όχι βέβαια ότι οι δικοί μου ήταν ποτέ τόσο ενοχλητικοί. Αλλά όπως και να το κάνεις αν έχεις συνηθίσει να έχεις την ησυχία σου σου κακοφαίνεται. Εκεί που είσαι σε σπίτι μόνος σου της περισσότερες ώρες της μέρας να έρχεσαι σε ένα σπίτι με άλλους τέσσερις είναι κάπως. Αυτές οι δυο μέρες που είμαι εδώ είναι οι πρώτες που παρακαλάω ο counter εδώ δίπλα να μηδενίσει και να φύγω για φαντάρος. Σε τέτοιο βαθμό απελπισίας έχω φτάσει. Αλλά έτσι είναι τα λάθη πληρώνονται. Μπορούσα να κάτσω άλλους δυο μήνες χανιά αλλά δεν ήθελα. Είναι η δεύτερη φορά που θέλω τόσο πολύ να μουντζώσω των εαυτό μου αλλά η μαλακία είναι πως αυτό δε θα βοηθήσει. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν έχουν περάσει 6 μήνες απο την προηγούμενη μούντζα και θα μου πέσει βαριά μια δεύτερη.

Στους σχεδόν δυο μήνες που είχα εξαφανιστεί έγιναν πολλά αξιοσημείωτα. Που όμως δόξα το θεό έχω άλλους δυο μήνες μπροστά μου μέχρι να με καλέσει η μαμά πατρίδα όποτε θα προλάβουμε να τα που μέχρι τότε. Αυτά τα ολίγα λοιπόν καλό βράδυ.