Ένας καλώς τρόπος για να εκτιμήσεις αυτό που έχεις είναι να το χάσεις. Όμως ο καλύτερος τρόπος είναι να πέσεις κάπου χειρότερα. Αυτό ισχύει παντού. Όμως τι γίνετε με εμάς που εκτιμούμε αυτό που έχουμε όταν το έχουμε όμως οι συγκυρίες δεν μας αφήνουν να χαρούμε λιγάκι παραπάνω;
Αν με ρωτούσε κανένας πριν τρεις μέρες πως φαντάζομαι ότι είναι ο παράδεισος, θα τον περιέγραφα εντελώς διαφορετικά από ότι τον φαντάζομαι αυτή τη στιγμή που γράφω. Πολλές φορές έχω πει ότι πέρασα κάπου καλά και πως θα μπορούσα να ζήσω μια ζωή έτσι. Όμως η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα. Πάντα έχει κάτι να σου δώσει από εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που λες πως όλα πανε κατά διαόλου σου δίνει ένα σαββατοκύριακο στον παράδεισο. Και πάνω που το απολαμβάνεις στο παίρνει πίσω. Που σε σύγκριση με πριν μοιάζει με το από πάνω διαμέρισμα της κόλασης.
Δεν έχω καμία πρόθεση να κάνω κανένα να ζηλέψει. Ούτε να το παίξω μάγκας ότι γενικά τα σπάω καθημερινά και περνάω γαμάτα όπου πηγαίνω. Το παράπονο μου θέλω να πω. Γιατί όπως το βλέπω με αυτά που έχω κάνει στη ζωή μου ο παράδεισος, όπως περιγράφετε γραφές, είναι ένα μέρος που θα το δω σε καρτποσταλ από το καζάνι που θα βράζω αιώνια. Ήλπιζα λοιπόν πως τη στιγμή που βρήκα κάτι που είναι το πιο κοντινό μπορώ που μέχρι τώρα να φανταστώ για παράδεισο, θα μπορούσα να το απολαύσω λιγάκι ακόμα. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι κάπως καλύτερα έτσι απλά περιέγραφε και ο Αϊνστάιν τη θεωρία της σχετικότητας. Πως δηλαδή εάν βάλεις κάποιο να σταθεί για ένα δευτερόλεπτο σε ένα καυτό τηγάνι θα του φαινόταν σαν μια αιωνιότητα. Και πως αν έβαζες μια όμορφη κοπέλα να κάτσει στα πόδια του για μια ώρα θα του φαινόταν σαν μια στιγμή.
Όποτε τελικά φαίνετε πως πρέπει να αρκεστώ προς το παρόν σε αυτή τη στιγμή μέχρι να καταφέρω αυτή την ωραία στιγμή αν είμαι τυχερός να την κάνω για μια αιωνιότητα.
5 comments:
Καταρχάς όλες οι στιγμές ευτυχίας μοιάζουν πολύ σύντομες γιατί απλά περιμένεις μια αιωνιότητα για να έρθουν και αν νομίζεις ότι χανονται φοβάσαι μην ξαναγυρίσεις εκεί που ήσουν πριν. Κι όμως δεν είναι έτσι απλά ακόμα και να κρατήσουν μόνο μία ώρα η ζώή σου φωνάζει ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΖΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ? Διάλεξε παράδεισο και άσε τα καζανια για άλλες ώρες ;)
h megalyterh koubenta poy exw akousei einai pws emeis leei h a8rwpoi afhnoyme to kalo gia na broume to kalytero kai telika kratame to kako me to fobo mhpws kai pesoyme sto xeirotero.
kati san to exthros tou kalou einai to kalitero An omos exeis dei ton paradeiso sou oso ki an kratisei den axizei? Den xero an k osoi eixan tin apopsi pou les panta kateligan sto na psaxoun to kalitero tora an egine i akolouthia pou anafereis den to ematha pote ;)
syxna ginete ayto kai kyrios to blepeis se atoma anasfalh poy foboyntai na doy8oyn sto kainoyrgio mhn einai xeirotero apo prin. entometa3h olo gia tetoia atoma se blepw esy na grafhs ;p
Αφού τετοια πετυχαίνω τι να κάνω;;! ;) Το κακό είναι ότι αυτός που μένει πάντα πίσω επειδή τον φοβήθηκαν ή τον άφησαν για κάτι καλύτερο που μπορεί να μην υπάρξει έχει διφορούμενα συναισθήματα από την άλλη προτιμώ να "καώ" παρά να παραμείνω στην ασφάλεια μου
Post a Comment