Sunday, July 29, 2007

Το Όνειρο σκορπάει στου γραφείου τη βουή...

Πήρα την αντιβίωση μέχρι τέλους σαν καλό παιδί, ο πόνος από το δόντι έχει υποχωρήσει αισθητά. Τι και αν δε μπορώ να κοιμηθώ από την δεξιά πλευρά. Γι αυτό έχω και την αριστερή δε πειράζει ας τσαλακωθεί λιγάκι από τον ύπνο το καλό μου προφίλ. Περνώ λοιπόν το κορινάκι μου φρέσκο φρέσκο μετά από ένα καλό τσεκ απ και μετά από ένα καλό φόρτισμα στην μπαταρία της, γιατί μας έκανε νερά την προηγούμενη εβδομάδα. Μια τσάντα με τα απολύτως απαραίτητα στον ωμό ένα sleeping bag δεμένο πίσω και κατευθύνομαι για φορτίσω της δικές μου μπαταρίες.

Μετά από μια ώρα διαδρομής και είκοσι λεπτά μέχρι να τακτοποιηθώ είμαι έτοιμος για να αρχίσω τη φόρτιση. Έτσι λοιπόν μετά από μια δύσκολη χρονιά είμαι αραχτός σε μια παραλία και απολαμβάνω τον ήλιο και τα δροσερά νερά του λιβικού πελάγους. Αυτές είναι διακοπές εσύ με τη θάλασσα μπροστά σου χωρίς να υπάρχει τίποτα να μπορεί να διαταράξει την ηρεμία σου. Χωρίς παράπονα του τύπου γιατί δεν παμε σε ξενοδοχείο; Πως θα κοιμηθώ εγώ κάτω στο σκληρό χώμα; Μόνο εσύ κανένας που δεν θέλει τα ίδια με εσένα. Και πίστεψε με εκεί μόνο ανθρώπους που θέλουν το ίδιο με εσένα θα βρεις. Που χαίρονται με απλά πράγματα. Που ενώ τους βλέπεις πρώτη φορά και πιθανότατα τελευταία. Έχετε τόσα να πείτε, τόσα να κάνετε. Μπορείτε να γελάσετε, να πιείτε, να ερωτευτείτε. Χωρίς να σκέφτεστε τίποτα παραπάνω από το πόσο ωραία είναι εδώ που έχετε έρθει. Χωρίς κανένας από τους δυο σας να κάνει σχέδια πιο μακρινά από το σημερινό βράδυ.

Όμως δυστυχώς δεν ζούμε σε ένα ιδανικό κόσμο και πάνω που λες πως όλα πανε καλά, πάνω που έχεις χαλαρώσει και λες κάτσε να δω τι ώρα είναι και ανοίγεις το κινητό. Αυτό αρχίζει να χτυπάει μανιωδώς. Μετά από το πρώτο λάθος κάνεις και το δεύτερο να το σηκώσεις και εκεί είναι που νιώθεις πως η παράλια βουλιάζει κάτω από τα ποδιά σου. Να ναι καλά ο προϊστάμενος σου που πήρε να δει τι κανείς και φρόντισε να σου ευχηθεί καλά να περάσεις χωρίς να παραλείψει να σου πει πως θα σε δει αύριο το πρωί.

Μιας και σου έβγαλαν απότομα το φορτιστή από τη πρίζα δεν έχεις κάτι να κάνεις από το να μαζέψεις τα λίγα που κρατούσες μαζί σου και με βαριά καρδιά να πάρεις το δρόμο της επιστροφής. Που τώρα σου φαίνετε λες και πας Γερμανία για να καταλήξεις σε κάποιο καλό ζεσταμένο φούρνο για να γίνεις και εσύ ένα μικρό σαπουνάκι.

Καληνύχτα μικρά σαπουνάκια μου μέχρι την άλλη απόδραση μας να μαστε όλοι καλά...

No comments: