Όμορφα χωριά από μαλάκες καίγονται

Τι να πει κανείς μετά από μια τόσο μεγάλη καταστροφή; Όλα τα είπαν οι ‘υπεύθυνοι’ με τα κουστούμια τους από μια απόσταση ασφάλειας από τη φωτιά και από τους ψηφοφόρους τους. Εξήγγειλαν μέτρα στήριξης σε ανθρώπους που έμειναν με μόνα εφόδια τους τα ρούχα που φορούσαν την ώρα που έτρεχαν να φύγουν από το σπίτι τους που καιγόταν. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα δίνονται αυτά τα μέτρα στήριξης; Γιατί τώρα δεν καίγονται βίλες καίγονται σπίτια ως επί το πλείστον αγροτών. Μαζί με τα σπίτια τους καίγονται και τα χωράφια τους που είναι η μοναδική πηγή εσόδων για όλους αυτούς. Και τα χωράφια για να αρχίσουν να ξανά παράγουν δε θέλουν ένα δυο μήνες αλλά πολλά χρόνια. Πως θα ζήσουν όλοι αυτοί μετά από της εκλογές που θα κοπή απότομα αυτή η στήριξη;
Τι παραπάνω να πω εγώ για τους τόσους ανθρώπους που πέθαναν. Ας ελπίσουμε μόνο πως μέχρι να τελειώσει αυτή η καταστροφή δεν θα ανακαλύψουμε και άλλους συνανθρώπους μας νεκρούς. Όσο για τους εμπρηστές δε πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να βρεθούν (εκτός αν μετράει κανείς μια γιαγιά που έπιασαν επειδή πήρε φωτιά η κουζίνα της και από εκεί ξεκίνησε μια φωτιά). Αλλά και να τους πιάσουν να τους κάνουν τη; Τι μπορείς να κάνεις σε ένα που έκαψε τριάντα ανθρώπους; Αν αυτός από μόνος του έχει συνείδηση θα παει να πέσει μέσα στη φωτιά.
Επιτέλους πρέπει να αρχίσουμε να δρούμε προληπτικά. Χθες καθώς γύριζα σπίτι παρατήρησα ένα μικρό δασάκι που υπάρχει πάνω από τα Χανιά. Το δασάκι αυτό αποτελείτε από πεύκα και το κακό με αυτά είναι πως τα φύλλα του (οι πευκοβελόνες δηλαδή) και τα κουκουνάρια τους είναι ότι πιο εύφλεκτο μπορεί κάποιος να βρει. Τα κουκουνάρια ειδικά αν πάρουν φωτιά σκανε σαν χειροβομβίδες σκορπίζοντας προς όλες της κατευθύνσεις φωτιά. Κοιτώντας λοιπόν τη έχουν κάνει για να το προστατεύσουν είναι τίποτα. Μόνο δυο ταμπέλες που λενε το τηλέφωνο της πυροσβεστικής και μια προτροπή να προσέχουμε το δάσος. Πλάκα μας κάνουν; Δε λεω (αν και έτσι θα έπρεπε) να καθαρίσουν στο σύνολο του το δάσος. Αλλά μπορούν να καθαρίσουν το κομμάτι που από μέσα του περνάει ο δρόμος. Μιας και από αυτό το δρόμο περνούν εκατοντάδες αμάξια κάθε μέρα. Και δε χρειάζεται παρά μόνο ένας μαλάκας (δόξα το Θεό εδώ έχουμε πολλούς) να πετάξει ένα τσιγάρο για να μην λερώσει το τασάκι του φτιαγμένου του κωλάμαξου και όλο το δάσος θα γίνει στάχτη. Δε λεω πως αυτόν δε θα τον πειράξει. Θα τον πειράξει αν καεί η κουκουβάγια (καφετέρια στην περιοχή είναι αυτή) και δεν έχει που να παει την Κυριακή να πιει τον καφέ του.
Το ανησυχητικό πάντως είναι πως ενώ οι ‘υπεύθυνοι’ δε νοιάζονται και μιας και από τους απλούς πολίτες όντας ανοργάνωτη δε μπορείς να περιμένεις κάτι. Είχα εγώ με το φτωχό μου μυαλό την εντύπωση πως το Τ.Ε.Ι. και το Πολυτεχνείο (μιας και τα δυο εδώ έχουν σχολές που ασχολούνται με το περιβάλλων) θα έβλεπες κάποια δράση. Αλλά όπως διαπίστωσα ρωτώντας φοιτητές σε αυτές τις σχολές είναι πως θα δημιουργήσουν μια αντιπυρική ζώνη για να σώσουν την κουκουβάγια αν ο μη γένοιτο πάρει φωτιά το δάσος που σας έλεγα πριν.
Μας περιμένει ένας δύσκολος χειμώνας. Ελπίζω αύριο να είναι καλύτερα τα πράγματα και να μην βρούμε άλλους νεκρούς. Αλλά όσο δεν υπάρχει οργάνωση και ενδιαφέρων από όσους μπορούν να κάνουν κάτι κάθε χρόνο θα έχουμε τα ίδια.Να έχετε μια καλή μέρα...