Ο Ρομπέν των καμένων δασών

Γεννήθηκα μες στη κοιλιά

Του τσιμεντένιου δράκου

Που από το στόμα του ξερνάει

Της φλόγες του θανάτου

Στένεψε ο κόσμος στένεψε

Στένεψε το μυαλό μου

Η πολιτεία πιο μικρή

Απ’ το δωμάτιο μου

Σπίτι τους φίλους, τη δουλειά

Όλους θα τους αφήσω

Δίχως βοήθεια καμία

Μόνος θα πολεμήσω

Θα πάρω κράνος διχτυωτό

Απ το μοναστηράκι

Θα βάλω πάνω ένα φτερό

Μαύρο από κοράκι

Θα πάρω φτυάρι και γκασμά

Και πετσετέ φουλάρι

Θα πάρω δρόμους και βουνά

Πάνω σε ένα μουλάρι

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών

Και των πολυκατοικιών

Γεννήθηκα μέσα στη γη

Μια ντάλα μεσημέρι

Και σε πλατεία φύτρωσα

Σε ένα μικρό παρτέρι

Στένεψε ο κόσμος στένεψε

Στένεψε η έμπνευση μου

Ο αέρας μου λιγότερος

Απ την αναπνοή μου

Είμαι ένα φαλακρό βουνό

Γη καταπατημένη

Μπουλντόζα ακυβέρνητη

Από κλωστή δεμένη

Είμαι εδώ δεν είμαι εδώ

Δε ξέρω δε κρατιέμαι

Θηρίο ήμουν ακέφαλο

Θηρίο που καταριέμαι

Φτάνει ως εδώ

Βγάλτε για μένα ένα νόμο

Βάλτε με

Να περνάω γέρους απ το δρόμο

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών

Και των πολυκατοικιών