Ένα ακίνδυνο τραγουδάκι

Λόγο δουλειάς και αφού δεν αξιώθηκα τόσα χρόνια να βάλω ίντερνετ σπίτι μου δε μπορώ να ανεβάζω καθημερινά τα διάφορα post που γράφω. Έτσι πολλά από αυτά τελικά δεν τα ανεβάζω καθόλου μιας και ασχολούνται με την επικαιρότητα και δεν θα είχε νόημα να τα διαβάσει κανένας μια βδομάδα μετά. Υπάρχουν επίσης και μερικά που είπα πως δε θα τα ανεβάσω (προς το παρόν τουλάχιστον). Αυτά όλα έχουν σαν συνέπεια να περιορίζετε η ανανέωση του blog μου αισθητά.
Γι’αυτό το λόγο αποφάσισα σήμερα απλά να γράψω ένα τραγούδι.



Αφού είμαι κάτι παλιό,
Για τι δικιά σου ζωή
Σκόνη θα γίνω κι αέρας
Πάνω απ’τη πόλη αυτή

Κοίταμαι απόψε καλά
Αύριο θα ‘μαι καπνός
Ένα αστέρι που πέφτει
Χωρίς ευχή κανενός

Νωρίς θα το δεις
Νωρίς παρατάς
Μια ιστορία αγάπης
Με ήρωες της εμάς

Μπορεί να σκεφτείς
Πως έτσι νικάς
Έμενα δε με φοβάμαι
Για σένα τρέμω που πας

Κοίταμε πριν να χαθείς
Παρ της ματιάς μου το φως
Να σου φωτίζει το δρόμο
Αφού δε γίνετε αλλιώς

Λυπάμαι μα θα στο πω
Όσο μακριά και να πας
Συνεχεία κύκλους θα κάνεις
Και όλο εδώ θα γυρνάς


Όνειρα γλυκά