Προσωπικές οπτασίες

Κάνοντας zapping, άλλο ένα μεσημέρι μετά από τη δουλειά, και πάνω που είχα αρχίσει να βρίζω τους μαλακές που φτιάχνουν το πρόγραμμα, πέφτω πάνω σε μια κλασική ταινία ελληνική της δεκαετίας του ’80. Το όνομα της μου διαφεύγει μιας και δεν την πέτυχα από την αρχή(αν μπορεί κάποιος να με βοηθήσει θα του είμαι ευγνώμον).
Για να καταλάβετε, οι μεγαλύτεροι τουλάχιστον, σε πια ταινία αναφέρομαι θα σας πω λίγο από την υπόθεση. Λοιπόν έχουμε για πρωταγωνιστή τον Ψάλτη, την πιο καλτ μορφή των βιντεοταινιών μαζί με τον Γαρδελη, ο οποίος είναι πιλότος και έχει βάλει σαν σκοπό της ζωής του να δημιουργήσει την ιδανική γυναίκα. Και μιας και την δεκαετία που γυρίστηκε η ταινία δεν ήταν στο φόρτε της η κλώνοποιηση, έτσι προσπαθεί να την φτιάξει έχοντας δυο γυναίκες. Την μια στην Αθήνα και την άλλη στη Θεσσαλονίκη, την μια την θέλει για νοικοκυρά και μητέρα τον παιδιών του και την άλλη για την διασκέδαση του έξω και μέσα στο σπίτι.
Μέχρι εδώ θα μου πείτε καλά την έχουμε δει και ξανά και ξανά την ταινία. Εγώ δεν είχα κανένα σκοπό να σας θυμίσω την ταινία αλλού θέλω να καταλήξω. Αν θυμάστε τα πράγματα δεν εξελίσσονται και τόσο ιδανικά για τον ήρωα μας μια και δεν έκανε καλή διανομή στους ρόλους. Συγκεκριμένα έδωσε ανάποδα τους ρόλους από ότι ήθελαν οι γυναίκες. Έτσι αυτή που ήθελε για νοικοκυρά άρχισε να θέλει καριέρα και η άλλη που την προόριζε για την διασκέδαση ήθελε να γίνει μανά. Και καλά ο Ψάλτης την γλίτωσε φτηνά γιατί για τη διγαμία δεν έκατσε καιρό φυλακή, τη γίνεται όμως στην πραγματικότητα;
Μπορούμε να συνδυάσουμε πράγματα, καταστάσεις η ακόμα και ανθρώπους έτσι ώστε να βγουν αληθινές οι προσωπικές μας οπτασίες; Και αν ναι τη κόστος θα έχει αυτό για σε εμάς; Θα με κάνει να φαίνομαι πολύ μαλάκας και κακός η όλη αυτή διαδικασία; Θα πρέπει να περάσω επιπλέον γριές στο απέναντι πεζοδρόμιο για να ξανακερδίσω το εισιτήριο μου για τον παράδεισο; Η μήπως απλά να αδιαφορήσω και να είμαι χαρούμενος για όσο καιρό θα κρατήσει αυτή η κατάσταση της απόλυτης μου ευτυχίας; Οποίες και αν είναι οι συνέπειες για τους γύρω μου; Και τελικά όταν έρθει η ώρα και βγουν όλα στη φορά, να ψάξω να βρω μια καλή σπηλιά να κρυφτώ και όσο καιρό μου πάρει να βγάλω από πάνω μου την πίσσα και τα πούπουλα να σχεδιάζω την επόμενη φορά ακόμα καλύτερα; Και με καλύτερη διανομή ρόλων;

Το τελευταίο που έχω να προσθέσω το έγραψαν οι πιο επιτυχημένη δίδυμοι των δεκαετιών ’80-‘90, δικός τους και ο τίτλος, στο τέλος του ομώνυμου τους τραγουδιού.

Το νιώθω πως σε χάνω, γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα...