Πολλές μέρες τώρα μετά που τελείωσε η εβδομάδα προσαρμογής ήθελα να γράψω. Απλά πλέον οι λέξεις δε βγαίνουν τόσο εύκολα. Σε αυτό το διάστημα όμως πρόλαβα να πάρω μέρος σε ένα ‘πείραμα’ το οποίο κατά τη γνώμη μου ήταν μια μεγάλη αποτυχία (αφήνοντας με όμως σε βάθος χρόνου κερδισμένο όπως βλέπω). Έτσι λοιπόν απλά σκοτώνω τις μέρες μου πίνοντας καφέδες, καταναλώνοντας μέτριου μεγέθους ποσότητες αλκοόλ και τελικά καταλήγοντας περιφερόμενος μέσα σε (ευτυχώς φρεσκοβαμμένους)τέσσερις τοίχους.
Έτσι μη έχοντας ιδιαίτερα ερεθίσματα να με προκαλούν πλέον μένω να σκέφτομαι πως γύρισα σε μια κοινωνία που προσπαθεί να με αλλάξει για άλλη μια φορά. Δε κατάφερε να με κάνει μελετηρό φοιτητή, ούτε πιστό και φιλότιμο στρατιώτη. Όποτε πλέον σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια προσπαθεί να με κάνει μέρος του εργατικού της δυναμικού. Δε νομίζω να καταφέρω να αντισταθώ και αυτή τη φορά. Χωρίς να υπόσχομαι ότι θα τα καταφέρω θέλω να πιστεύω πως θα το παλέψω αρκετά. Όχι για να μη δουλέψω αλλά για να μην αναγκαστώ να κάνω οτιδήποτε μου δοθεί έτσι εύκολα
Μη έχοντας πολλά πολλά να προσθέσω ακόμα θα σας αφήσω για καληνύχτα με το ‘Ερωτικό’ του Τζιμακου. Ένα τραγούδι που μιλάει για αλλαγές που μας υποβάλουν.
No comments:
Post a Comment