Μπράβο δε μπορώ να πω η μηχανή του χρόνου δουλεύει προς τα πίσω αλλά κάνει και θαύματα στο fast forward. Πέρασαν κιόλας δυο μήνες και λένε πως όταν δε περνάς καλά ο χρόνος κυλάει πολύ αργά. Αντίθετα θα μπορούσα να πω πως αυτοί οι δυο μήνες που πέρασαν αν και αρκετά δύσκολοι ούτε που τους κατάλαβα.
Το καλό όμως είναι πως αν και πέρασαν γρήγορα με άφησαν πολύ σοφότερο. Επιτέλους κατάλαβα πως κάποιοι από αυτούς που τους έδωσα πολλά στο παρελθόν τελικά δεν άξιζαν ούτε την καλημέρα μου. Ούτε μια ματιά στη μέση του δρόμου. Το θέμα μου όμως δεν είναι αυτοί που δεν άξιζαν. Αλλά όσοι που χωρίς να το περιμένω έγιναν κομμάτια για να βοηθήσουν. Που ανάμεσα σε όλα τα κουσούρια μου με ανέχτηκαν ακόμα και όταν τραγουδούσα τα all time classics του Sakis (ειδικά για αυτό τους ζητάω ειλικρινά συγγνώμη). Όπως επίσης και το επικό ‘αίματα πως είσαι μάγκας’. Καλά δεν είμαι τελείως τρελός ένα επεισόδιο του σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς είχα θυμηθεί τότε. Τι και αν μου είπε πως δεν έκανε τίποτα αυτό το τίποτα είναι που με κάνει να τους ευχαριστώ.
Τελικά είδατε όλα για καλό γίνονται. Εγώ ανακάλυψα με ποίους πρέπει να ασχολούμαι από εδώ και πέρα και δε μπορεί κάποιος που με άκουσε θα με ανακαλύψει και εμένα. Με βλέπω ντουέτο με την Παπαρίζου του χρόνου στο REX. Όποτε κανονίζουμε να σας κρατήσω και κανένα καλό τραπέζι. Αυτά και για σήμερα λοιπόν καλό βράδυ να έχουμε γιατί το ξενυχτήσαμε πάλι σήμερα.
Υ.Γ. Έψαξα να βρω το επεισόδιο που σας έλεγα αλλά δυστυχώς μόνο δυο ώρες έχασα. Αλλά μόλις το βρω να είστε σίγουροι πως θα το ανεβάσω.
No comments:
Post a Comment